Nikon „One”, czyli „Pierwszy Nikon” wprowadzony został w 1948 roku. Nikon I był pierwszym aparatem małoobrazkowym (35mm) firmy Nippon Kogaku, a także pierwszym dalmierzem tego producenta.
Dziś, prawie 65 lat później, Nikon I jest jednym z najbardziej poszukiwanych i najrzadszych aparatów kolekcjonerskich wszelkiego rodzaju, nie tylko firmy Nikon.
Gdy aparat był konstruowany czasy były bardzo ciężkie. W zbombardowanej, powojennej Japonii, korporacja Nippon Kogaku pokładała nadzieje w tym aparacie, postawiła na szali swoją przyszłość i… udało się. Nie wiedząc, czy nowa kamera będzie sukcesem, czy niepowodzeniem, firma optyczna Nippon Kogaku nazwała swój nowy aparat fotograficzny „Nikon” (niektórzy twierdzą, że nazwa miała być łatwiejsza do wymówienia przez amerykańskich nabywców, do których był adresowany aparat, bo nazwa „Nippon Kogaku” sprawiała problemy). Z biegiem czasu, zmieniono nazwę firmy na NIKON, aby jednoznacznie kojarzyć się ze swoim flagowym produktem – aparatem małoobrazkowym. Pierwszy dalmierz Nikona jest bardzo porządany wśród kolecjonerów (podobnie jak niektóre modele niemieckiego aparatu Leica), a niektórzy twierdzą, że jest nawet jednym z najbardziej poszukiwanych ze wszystkich aparatów kolekcjonerskich.
Konstrukcja Nikona I jest ciekawą mieszanką najlepszych przedwojennych (niemieckich) dalmierzy – Leica i Contax. Projektanci z Nippon Kogaku starali się, aby jak najlepiej połączyć oba systemy z jednym dość istotnym szczegółem – mocowaniem obiektywu.
Zeiss Contax z 1936r. i Nikon 1 z 1948r., oba z obiektywami 50/2. Podobne, nieprawdaż?
W praktyce, Nikona I można uznać za aparat Zeiss Contax II z modyfikacjami znanymi z aparatu Leica.
Korpus był bliźniaczy z Zeiss Contax, z podwójnym zamkiem w tylnej ściance ułatwiającym załadunek filmu (w przeciwieństwie do „niewygodnego” załadunku oddolnego znanego z aparatów Leica).
Bagnet (mocowanie obiektywu) typu Zeiss Contax ze zmodyfikowanym gwintowanym ustawianiem ostrości (sterowanego za pomocą palca wskazującego).
Podobnie jak było w Leice, lamelki migawki Nikona I miały przebieg poziomy (zamiast bardziej skomplikowanych i droższych – o przebiegu pionowym) oferując całą gamę czasów ekspozycji od 1 sekundy do 1/500 s.
Ciekawostką jest, że format filmu nie był standardową 35-ką (czyli 36x24mm), tylko nowym formatem 32×24. Dziwny format filmu doprowadził do szybkiego upadku modelu Nikon I. Amerykańskie siły okupacyjne, pod wodzą generała MacArthur’a, nie pozwoliły na eksport aparatów do USA, ponieważ ten film nie pasował do standardowych uchwytów slajdów Kodaka (36×24). Produkcja Nikona I została przerwana w sierpniu 1948 roku i postanowiono wprowadzić nowy model o bardzo podobnej konstrukcji o nazwie Nikon M na nowy film w większym formacie 34x24mm.
Numery seryjne Nikona I zaczynają się od 6091 i kończą na około 609759. Pierwsze 21 sztuk uważa się, za „testowe”. Choć liczby zdają się wskazywać, że wyprodukowano go ponad 650 szt. to w rzeczywistości powstało ok. 400 szt. modelu Nikon I. Szacuje się, że ok. 90szt nie przeszło kontroli jakości, a około 200 szt. nie zostało w ogóle wprowadzonych do sprzedarzy, tylko przekształcono je później w nowego Nikona M. Zmiana formatu filmu na większy miała na celu dostosowania się do standardowego amerykańskiego formatu slajdów Kodak Kodachrome, aby móc zakwalifikować aparaty Nikon do przywozu do USA. Niestety nadal wymiary klatki nie pokrywały się ze standardem Kodaka.
135 wyświetleń
